مبانی نظریه الکترومغناطیس نوشته ی ریتز، میلفورد و کریستی

نقد و بررسی : مبانی نظریه الکترومغناطیس نوشته ی ریتز، میلفورد و کریستی

در میان انبوه کتاب‌های درسی الکترومغناطیس، “مبانی نظریه الکترومغناطیس” اثر ریتز و میلفورد همچون نگینی درخشان می‌درخشد. اما آیا این درخشش واقعی است یا فریبنده؟ با نگاهی تیزبین و بی‌رحمانه، این کتاب را کالبدشکافی می‌کنیم و ایرادات آن را برملا می‌سازیم.

کتاب “مبانی نظریه الکترومغناطیس” در ظاهر، ساختاری منطقی و منظم دارد. اما این نظم ظاهری، پوششی برای آشفتگی درونی آن است. ریتز و میلفورد در چینش مطالب، انسجام را فدای سیستماتیک خطی کرده‌اند. مفاهیم بنیادی بدون زمینه‌سازی مناسب معرفی می‌شوند و خواننده در دریای اطلاعات غرق می‌شود.

ادعای عمق و غنای محتوای این کتاب، گزافه‌ای بیش نیست. در پس ظاهر فریبنده‌ی مثال‌های متنوع و حل مسائل پیچیده، سطحی‌نگری و ساده‌انگاری موج می‌زند. نویسندگان از پرداختن به ظرافت‌ها و پیچیدگی‌های ذاتی الکترومغناطیس طفره می‌روند و خواننده را با انبوهی از اطلاعات سطحی و بی‌ارزش تنها می‌گذارند.

لحن بدون صمیمیت و خشک کتاب، نقطه ضعف دیگر کتاب است. از طرفی نویسندگان در به‌کارگیری اصطلاحات علمی، دقت کافی را به خرج نمی‌دهند و گاه تناقضات آشکار در بیان مفاهیم دیده می‌شود. این بی‌دقتی، خواننده را در درک صحیح مطالب دچار سردرگمی و تردید می‌کند.در جستجوی نوآوری و خلاقیت در این کتاب، گویی در تاریکی مطلق سرگردانیم. ریتز و میلفورد در ارائه‌ی مطالب، به دام کلیشه‌ها و رویکردهای سنتی افتاده‌اند و از ارائه‌ی ایده‌های نو و بدیع عاجزند. این فقدان خلاقیت، کتاب را به اثری کسالت‌بار و غیر الهام‌بخش تبدیل کرده است.

یکی از بزرگ‌ترین ضعف‌های این کتاب، عدم توجه به دیدگاه‌های نوظهور و رویکردهای جدید در حوزه الکترومغناطیس است. نویسندگان در بسیاری از بخش‌ها، به ارائه‌ی دیدگاه‌های سنتی و منسوخ بسنده می‌کنند و از پرداختن به ایده‌های نو و بدیع خودداری می‌کنند. این امر، کتاب را به اثری غیر به‌روز و فاقد ارزش علمی تبدیل کرده است.

کتاب “مبانی نظریه الکترومغناطیس” اثر ریتز و میلفورد، سراب در کویر است. درخشش ظاهری آن، خواننده را به سوی خود می‌کشاند، اما در نهایت، جز عطش و ناامیدی نصیبش نمی‌شود. این اثر، کتابی است که باید به فراموشی سپرده شود. این کتاب نه تنها منبعی ارزشمند برای دانشجویان و پژوهشگران نیست، بلکه می‌تواند مانعی بر سر راه یادگیری عمیق و تفکر انتقادی باشد.